Voorbije week rapporteerde de accountant over zijn controle over de jaarrekeningen van onze stichtingen; sinds januari gefuseerd tot SAAM*
En daar was ie weer: van enkele (invallende) collega’s waren de Verklaringen Omtrent Gedrag te laat binnen en/of te laat ‘verlengd’.
Het bracht me terug naar het interview wat His Master Sven Kockelmann – scherper dan ooit – met Johan Remkes wat weken terug op Radio 1 hield. Onderwerp was die verklaring. Noodzakelijk om de integriteit van, toen nog toekomstig, raadsleden te toetsen. Sven was niet te beroerd om zijn gesprekspartner de nodige voorbeelden voor de voeten te werpen. Bijvoorbeeld ooit veroordeeld geweest voor rijden onder invloed. Inmiddels al lange tijd lid van de AA. Geschikt als raadslid of niet? Ieder voorbeeld werd door Remkes zo’n beetje beantwoord met “daar moet een goed gesprek over plaatsvinden”.
Daarmee stond overigens het belang van zo’n verklaring niet op de tocht; ook nog eens stevig onderschreven door een juriste. En ja ik snap dat integer gedrag stevige basis vormt onder ook goed leraarschap. En ja ik realiseer me dat werkgevers hierin plichten hebben. En dat het niet echt helpt om daar veel van te vinden…
Maar ik bedacht me tevens dat Gedrag Omtrent Verklaring wellicht zeker zo wezenlijk is.
Reflectie op je zijn. Je met grote regelmaat afvragen hoe je jezelf als persoon – met al je moois en je minder moois- steeds inzet in je werk (met kinderen). Stilstaan bij welke waarden je drijven. Hoe je fouten, kansen (voor anderen) kunnen worden. Wat vertrouwen in jezelf, in kinderen, in je collega’s eigenlijk betekent. Enzovoort.
Voor volgend jaar ga ik voor alle Verklaringen Omtrent Gedrag op tijd in onze systemen. En ga ik braaf een beroep doen op al onze collega’s – om in het kader van de wet Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) – te tekenen voor dat zij zich bewust zijn te werken met vertrouwelijke informatie en dat ze daar zorgvuldig mee omgaan.
Maar bovenal ga ik voor Gedrag Omtrent Verklaring. Dat goede gesprek.