Heterogeen Homogeen of Homogeen Heterogeen?! Meerdracht maakt macht.

Vanmiddag op steenkoude tribune – business seat of niet – bij Willem II / ADO was het niet moeilijk compleet in eigen hoofd te bivakkeren in plaats van de wedstrijd ‘te consumeren’… Hoeveel mensen vanuit verschillende perspectieven en verantwoordelijkheden zijn eigenlijk bij zo’n club betrokken?! Wie heeft er wat te zeggen en is het inderdaad de eendracht die macht maakt?! Weet het eigenlijk niet, betrap mezelf ook wel op een soort ‘allergie’ bij dat soort termen; of “samen de schouders (hoezo schouders?!)” eronder…

Afijn eerste Blogje moet gaan over “meerdracht maakt macht” (vast incorrect Nederlands, mag je daar schijt aan hebben in een Blog?).

Als je kijkt naar het primaire proces in het onderwijs dan weten professionals juist de heterogeniteit in zo’n groep lerenden te koesteren. Ze anticiperen door variëteit in pedagogisch -, vakinhoudelijk – & didactisch handelingsrepertoire bijna natuurlijk op verschillen tussen lerenden om hen zo goed mogelijk in hun leren te bevoorwaarden. Ze maken deugdelijke verbindingen tussen talenten of denkvoorkeuren om ook samenwerkend leren te ontwikkelen; heterogeniteit als basis.

Wat me dan steeds weer blijft ‘verbazen’ of beter gezegd ‘irriteert’ is dat wanneer verschillende betrokkenen bij het onderwijs – vanuit verschillen in verantwoordelijkheid en/of tak van sport  – in hun debat over onderwijskwaliteit voor het typeren van een andere groep, de heerlijk (nog) homogene benadering kiest. Hupsakee lekker alles ongenuanceerd over één kam zo je wilt. De onderwijsbestuurders in Nederland zijn zo langzamerhand  verworden tot toch wel een duister clubje graaiers of op zijn minst overbodige ‘beroepsgroep’. Onderwijsadviseurs zijn vooral geen expert meer; ze verspillen op een andere manier veel geld wat voor het primaire proces bedoeld was. (School-)leiders worden met groot gemak ‘weggezet’ als nietszeggende managers (nog net niet volledig overbodig verklaard). Clubkes van de onderwijsinnovatie zien wat haalbaar is in de praktijk (?!) volledig over het hoofd. En over ambtenaren op het ministerie en/of gemeente…het kamerlid of de politicus… daar moeten ‘we’ het al helemaal niet over hebben. Laat staan over onderwijsinspecteurs; hoe zwart kan de Piet zijn die ‘we’ de inspectie toespelen?! En leraren…tja die in het PO kunnen niet spellen en nauwelijks rekenen. Die in het VO kicken enkel op hun vak, die in het beroepsonderwijs hebben geen verbinding met de praktijk waartoe ze opleiden. Voor heel de beroepsgroep geldt zo’n beetje dat ze weinig kritisch zijn als het op hun eigen professionaliteit aankomt. En toch…. zijn zij het die er toe doen in het leren en hopelijk in het leven van lerenden.

Kunnen we niet even een deal maken dat we niet enkel in het primaire proces maar ook daarbuiten het heterogene perspectief kiezen?! Juist de verschillen tussen de verschillende betrokkenen bij het onderwijs uitnutten en niet ontkennen of erger nog stellen dat ze er niet toe doen. En lekker homogeen wijzen naar waar we voor zijn,  het best mogelijke onderwijs voor kinderen om dat die daar gewoon recht op hebben.  Elkaar daar heel scherp op bevragen. Laten we gewoon handelen conform dezelfde kwaliteitseisen die we aan het primaire proces stellen. Laten we in die heterogeniteit lekker kritisch maar wel een tikkie meer samen optrekken; kan het vertrouwen in en het aanzien van het onderwijs ook zo zijn voordeel mee doen lijkt me: van Eendracht maakt macht naar Meerdracht maakt macht of zoiets…..

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.